Bu hastalığın tanısını doğru koymak için bulguları bir araya getirmek zaman alabilir. Lupus’un tanısını doğru koyma, doktor tarafından bilgi ve dikkati, hasta tarafından ise iyi bir iletişimi gerektirir. Tek başına bir test bir kişinin lupus olup olmadığını saptayamaz ama bazı laboratuar testleri doktorun tanı koymasına yardım edebilir. En faydalı testler lupus’lu insanlarda sıklıkla gelişen belirli kan oto antikorlarının gösterilmesidir. Bunların başında anti nükleer antikor testi (ANA) gelir, birçok lupus’lu hastada pozitiftir. Ancak bazı ilaçların kullanılması sonrası, bazı enfeksiyonlarda ve diğer hastalıklar da pozitif sonuç olabilir. ANA testi basitçe doktorun tanı koymasında diğer ipuçlarına dikkat etmesini sağlar. Lupus’lu insanlara daha spesifik oto antikorların tipleri için kan testleri de olmasına rağmen lupus’lu insanların tamamında bu testler pozitif değildir. Bu antikorlar anti-dsDNA, anti-Sm, anti-RNP, anti-Ro (SSA) ve anti-La (SSB) dır. Tam kan sayımı, idrar tetkikleri, kan kimyası ve eritrosit sedimantasyon (ESR) hızı da değerli bilgiler verebilir. Diğer bir test de, kompleman denen bir grup kan proteininin seviyesinin ölçülmesidir. Lupus’lu hastalarda, özellikle hastalığın alevlendiği dönemlerde sıklıkla düşük kompleman seviyeleri vardır. Antifosfolipid antikorlar (AFA), hücre membran fosfolipidlerine karşı gelişen bir grup antikorları içermektedir. AFA SLE’lu hastalarda %30-40 oranında bulunur ve klinikte tekrarlayan arteriyel ve/veya venöz tromboz ile gebelikte erken ve geç fetal kayıplar ile birliktedir. Antifosfolipid antikor, yalancı pozitif sifiliz reaksiyonuna neden olur ve lupuslu hastaların %15’inde pozitifdir.
