Mutlak bir kural olmamakla birlikte, hastanın yaşı ilerledikçe Behçet hastalığının klinik bulguları gerileme eğilimine girer. Diğer bir anlatımla, yıllar geçtikçe hastalığın yatışması beklenir. Bu durum özellikle deri ve mukoza bulguları ile seyreden olgularda daha belirgindir.
Ülkemizde yapılan bilimsel çalışmalarda, 20 sene kadar izlenen Behçet hastalarının önemli bir kısmının, 20 sene sonunda artık hastalığın tanı bulgularını karşılamadığı gösterilmiştir.
Behçet hastalığında yaşamsal risk özellikle genç erkek hastalarda daha yüksek iken, 35 yaş üstü erkeklerde ve genelde kadınlarda yaşamsal risk azalır. Benzer şekilde hastalığa bağlı ölüm riskinin hastalığın ilk yıllarında (ilk yedi sene içinde) daha yüksek iken, bu sıklığın ilerleyen yaşla birlikte azaldığı gösterilmiştir. Özellikle göz, beyin ve büyük damar tutuluşu olan hastalar daha çok risk altındadır.
Aslında yaşın ilerlemesiyle birlikte hastalık şiddetinin azalması, romatoid artrit ve sistemik lupus eritematozus gibi diğer iltihaplı romatizmaların bir özelliği değildir. Vücutta iltihap varlığında ve dolayısıyla birçok iltihaplı romatizmal hastalıkta şiddetlendiğini ve hızlandığını bildiğimiz damar sertliğinin (ateroskleroz), Behçet hastalığında pek görülmemesi de iginç bir gözlemdir. Yani, birçok romatizmal hastalığın aksine Behçet hastalığında hızlanmış damar sertliği ve buna bağlı kalp-beyin damar hastalıkları pek görülmez. Bu durum da, muhtemelen hastalığın ilerleyen yaş ile birlikte yatışması gerçeği ile uyumludur.
