Öncelikle, bu sorunun sorulmasına neden olan problemin kökenine inecek olursak, insanoğlunun bir soru ile karşılaştığında o sorunu mümkün olan en kolay şekilde çözmeye olan yatkınlığın yattığı refleksini görürüz. Bir hastalık söz konusu olduğunda, ilaç tedavisi çözümün zor kısmı gibi gözüktüğünden en kolay yolun ilaçsız tedavi imkanlarının soruşturulması olarak karşımıza çıktığını görürüz. Gönül ister ki, biz hekimler tüm hastalıkları hiçbir müdahaleye gerek kalmadan iyileştirebilelim, ama bilimsel gerçekler bu şekilde söylememektedir. İnsani ve ahlaki değerler RA’lı hastaların uzun süreler boyunca ilaçsız olarak takip edilmesine müsaade etmemektedirler. Daha anlaşılır bir şekilde bunu ifade edecek olursak; bazı ilaç etkinlik çalışmalarında, kontrol grubunda gerçek anlamda hiçbir etkisi olmayan plasebo kullanımı bile doğru bulunmamaktadır. Dolayısıyla, teşhisin kesin RA olduğu durumlarda, mevcut bilgiler ışığında ilaçsız tedavi mümkün gözükmemektedir. Hastalığın daha az bilindiği geçmiş yıllarda böyle düşünceler olabilmekteyken, günümüzde elde edilen bilgilere göre böyle bir ihtimal pek geçerli gözükmemektedir. Bunun aksine, tedavisiz geçen her zaman dilimi hastaların aleyhine işlemekte olup, hastalık eklemlerde geri dönüşümü olmayan hasarlara neden olmaktadır. Yine ilaçsız tedavinin aksine, hastalığı ne kadar erken teşhis edip ne kadar erken tedaviye başlanırsa başarı bir o kadar yüksek olmaktadır. Çok önemli bir nokta ise, ilaçların bünyeye zarar verdiği iddiası ile hastaların mağduriyetini suistimal eden bir grup umut tacirinin, kanıta dayalı olmayan, ilaçsız-bitkisel olduğu iddia edilen sözüm ona tedavi yöntemleri ile hastaların vakit kaybetmeleridir. Bu anlamda, biz romatologlara düşen görev çerçevesinde bu bilgilendirme ve uyarıları yapmaktayız. Dolayısı ile RA’lı hastalar romatoloğa ne kadar erken ulaşabilirse tedavileri ve doğal bir netice olarak hayat kaliteleri de bir o kadar daha iyi olacaktır.
