Sarkoidoz, nedeni bilinmeyen, bir kronik, inflamatuvar hastalıktır. Sıklıkla akciğer, deri ve göz tutuluşu yapabilmektedir. Göz tutuluşu, sarkoidozun önemli sistemik bulgularından birisi olup, hastaların %10-60’ında görülmektedir. Oküler hastalık, sarkoidozun ilk klinik bulgusu olabilir, ağır görme bozukluklarına ve körlüğe sebep olabilir. Göz tutuluşu iki farklı pik yapmaktadır; ilki 20-30 yaşları arasında görülürken, ikinci pik 50-60 yaşları arasında görülmektedir. Üveit, sarkoidozun erken bulgularından biridir. Hastaların %80’inde hastalığın ilk yılında veya sistemik bulgular olmadan ortaya çıkmaktadır. Genelde anterior üveite siyah ırkta daha sık rastlanırken, posterior üveit, beyaz kadınlarda daha sık rapor edilmiştir. Göz tutuluşu kadınlarda, Afro-Amerikan ve Japon popülasyonunda daha sık rapor edilmiştir. Sarkoid üveit, ağrı, fotofobi, sulanma kızarıklık gibi akut semptomlar olmaksızın, tanı ve tedavide gecikmeye neden olan ve ciddi göz hasarı yapan “sessiz” üveit şeklinde görülebilmektedir. Bu yüzden sarkoidoz tanısı almış hastaların, şikayetleri olmasa bile, periodik olarak göz hekimi tarafından görülmelidir. Optik nöröpati, sarkoidozun nadir bir komplikasyonu olup, hızlı görme kaybına sebep olabilmektedir. Optik sinir tutuluşu, papilit, papilödem ve granüloma oluşumu ile birlikte seyretmektedir. Orbital sarkoidozda, göz basısı ve çift görme sıklıkla görülmektedir. Lakrimal tutuluş, granüloma tarafından nasolakrimal kanal obstrüksiyonu sonucu gelişmekte ve dakriosistit ile prezente olmaktadır. Ağız ve göz kuruluğu önemli bulgulardan birisidir ve Sjögren sendromu denilen bir bağ doku hastalığı ile ayırıcı tanısı iyi yapılmalıdır.
